همان قدر که توان داری به همان اندازه هم وظیفه ای داری(توانمندی)

هرکس ویژگی های خاص و توانمندی های خاص خود را دارد این ویژگی ها و توانمندی ها، می تواند هم نیاز خود فرد و هم نیاز دیگران را برطرف کند. اما چیزی که در جامعه می بینیم اصلا این نیست! یعنی درصد بالایی از افراد جامعه در رشته تحصیلی نامربوط به توانمندی خود تحصیل کرده اند یا در شغلی مشغول به کار هستند که نه تنها علاقه ای به آن ندارند بلکه از توانمندی آنان نیز استفاده نمی شود! مشکلی که در این زمینه وجود دارد استفاده نکردن از توانمندی ها است. زیرا وقتی از توانمندی شخصی استفاده نشود، آن شخص انگیزه خود را از دست خواهد داد و با میل و رغبت به کار محول شده رسیدگی نخواهد کرد و وقتی با میل و رغبت به امور محوله رسیدگی نشود، ضربه آن به کل مجموعه وارد خواهد شد. گاهاً دیده می شود برای جبران میل و رغبت از “پول” استفاده می شود. مثلا کارفرما به کارگری که علاقه ای به کار مشخص ندارد، وعده پول بیشتر میدهد تا انگیزه و میل و رغبت را جبران نماید. این نوع انگیزه، به کیفیت کار تاثیر بسزایی ندارد و این تا مدتی اثرگذار است و پس از مدتی باید مجددا افزایش حقوق داد. پس باید کارگر(کسی که برای کسی کار می کند) متناسب با توانمندی و علاقه خود یک شغلی را بپذیرد و کارفرما نیز متناسب با توانمندی و علاقه کارگر به امور محوله، نیرو استخدام نماید. به عبارتی دیگر می توان گفت اگر هرکس را در جایگاه خودش قرار دهیم، بزرگترین خدمت را به خود و به او و به کل جامعه نموده ایم.

پس در قدم اول هر شخصی باید توانمندی و ویژگی خاص خود را کشف کند و بداند در چه اموری هم توانمندی دارد و هم علاقه، زیرا علاقه شرط بسیار مهمی است و باید این دو(توانمندی و علاقه) همزمان وجود داشته باشد.

در قدم دوم شخص باید توانمندی خود را پرورش دهد تا از نهال به تنه ای محکم تبدیل شود و نیز باید توجه داشت زمانی این نهال میوه خواهد داد که به خوبی رشد کرده باشد و به آن رسیدگی شده و بشود.

منظور از توان تنها قدرت بدنی نیست بلکه تمام توانها را شامل می شود مانند توان مالی،توان فکری،توان حسی و… .

لینک کوتاه: https://makestartup.ir/xia9